เจ้าชายโมฮัมหมัด นาดีร ข่าน ญาติของพระเจ้าอมานุลเลาะห์เข้ายึดอำนาจและฆ่าฮาบิบุลลอห์ กาลากานี ในเดือนตุลาคม ปีเดียวกัน ชนเผ่าปาทานเสนอให้นาดีรข่านขึ้นเป็นกษัตริย์ เขาพยายามปรับปรุงประเทศให้ทันสมัย แต่ในที่สุดก็ถูกลอบสังหารโดยนักศึกษาในกรุงคาบูลเมื่อ พ.ศ. 2476

โมฮัมหมัด ซาฮีร ชาห์ บุตรชายวัย 19 ปีของนาดีร ชาห์ ขึ้นเป็นกษัตริย์ตั้งแต่ พ.ศ. 2476 – 2516 โดยในช่วงแรกจนถึง พ.ศ. 2489 ลุงของพระองค์คือ โมฮัมหมัด ฮาซัม ข่านเป็นผู้สำเร็จราชการและนายกรัฐมนตรี ต่อมา พ.ศ. 2489 ลุงของซาฮีร ชาห์อีกคนคือ ซารดาร ชาห์ มาห์มุด ข่าน ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีแทน ซึ่งเขาได้เริ่มให้เสรีภาพทางการเมืองมากขึ้น พ.ศ. 2496 โมฮัมเหม็ด ดาวูด ข่าน ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี เขามีความใกล้ชิดกับโซเวียตและปากีสถาน ความขัดแย้งกับปากีสถานใน พ.ศ. 2506 ทำให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจในประเทศจนต้องลาออกจากตำแหน่ง หลังจากนั้น ซาฮีร ชาห์เข้ามามีบทบาทในการบริหารมากขึ้น

พ.ศ. 2507 ซาฮีร ชาห์ สนับสนุนให้มีการเลือกตั้งในบางส่วนของประเทศซึ่งเป็นการเตรียมการสำหรับประชาธิปไตย ในช่วงนี้เกิดพรรคการเมืองมากมายรวมทั้งพรรคประชาธิปไตยประชาชนอัฟกานิสถาน (PDPA) ซึ่งมีความใกล้ชิดกับโซเวียต

เมื่อ พ.ศ. 2510 พรรคคอมมิวนิสต์อัฟกานิสถานแบ่งออกเป็นสองส่วนคือพรรคคัลก์ นำโดยนูร์ มูฮัมหมัด ตะรากี และฮะฟีซอลลาห์ อะมีน ที่สนับสนุนโดยหน่วยทหารกับส่วนปาโรฮัม ที่นำโดยบาบรัค คาร์มาล ทั้งสองส่วนพยายามแย่งชิงอำนาจจากราชวงศ์ดุรรานี